Η μάχη για τον «Πρώτος Σκόρερ»

 Η Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ κατάφερε να πάρει το τρίποντο ύστερα από μία πολύ δύσκολη μέρα στο Old Trafford.

Μια εμφάνιση η οποία δεν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, παρόλο όμως που έπαιζε με παίκτη λιγότερο για ένα ολόκληρο ημίχρονο κατάφερε να πάρει την νίκη.

Μια πολύτιμη και καθοριστική, αφού έδωσε στους «κόκκινους διαβόλους» αυτό που ήθελαν, τους τρεις πόντους.

Τρεις πόντοι οι οποίοι δόθηκαν από τον Μπέρμπατοβ προς το τέλος του ματς.

Ένας Μπέρμπατοβ ο οποίος διανύει μια από τις καλύτερες χρονιές του στην Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ, αφού τα 4 αυτά χρόνια στο Old Trafford δεν έχει δώσει και τις καλύτερες εντυπώσεις.

Όντας δεύτερος σε επιλογή, και μην έχοντας την φόρμα του, δεν έβρισκε δίχτυα.

Φέτος έχει μεταλλαχτεί σε … Γουέιν Ρούνεϊ !

Ο οποίος αντίθετα με τον Βούλγαρο, έχει μεταλλαχτεί στον … άστοχο δίδυμο αδερφό του Γουέιν.

Ο Άγγλος σέντερ φορ, δεν είναι σε καλή κατάσταση, πάραυτα ο Σερ Άλεξ Φέργκισον τον πιστεύει και επιμένει να τον ξεκινάει βασικό.

Και δεν έχει και άδικο πιστεύω, γιατί είναι ένας παίκτης με πολλά προσόντα.

Είτε αυτά λέγονται μακρινές μπαλιές, είτε μακρινά σουτ, είτε οτιδήποτε.

Αυτό είναι που έχει εκμεταλλευτεί και ο Σκοτσέζος τεχνικός, τις ικανότητες του Ρούνεϊ.

Αυτός είναι και άλλος ένας λόγος που τον ξεκινάει βασικό, είναι στο πλάνο παιχνιδιού του ο παίκτης κλειδί.

Είναι αυτός που δημιουργεί τις φάσεις, γυρνάει πίσω να πάρει την μπάλα, προσπαθεί να βγάλει την ομάδα μπροστά.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο Μπέρμπατοβ κάνει τόσο καλή χρονιά, όχι ότι δεν είναι καλός παίκτης, αλλά εκμεταλλεύεται σε μεγάλο βαθμό το πλάνο του Φέργκισον.

Όπως ο Ρούνεϊ πέρσι εκμεταλλεύτηκε το πλάνο του Σερ Άλεξ Φέργκισον και σκόραρε.

Ένα πλάνο στο οποίο από τους δύο επιθετικούς ο ένας γυρνάει παίρνει μπάλα, δημιουργεί φάσης και γενικότερα δίνει πάσες για να σκοράρει στον συμπαίκτη του, τον επιθετικό

Σε ένα… αντίπαλο στρατόπεδο, ο αντίπαλος και πρώην συμπαίκτης του Μπέρμπατοβ, ο Κάρλος Τέβεζ οδηγεί την Μάντσεστερ Σίτυ στην Ευρώπη.

Πολλοί θα πουν πως την οδηγεί, εδώ αποκλείστηκε από το Γιουρόπα Λιγκ ;

Και δεν αντιλέγω αλλά δεν μπορείς να περιμένεις να σε σώνει ένας παίκτης συνεχώς και όσοι έχουν αμφιβολίες για τον Αργεντινό ας δουν τον πίνακα τον σκόρερ της Πρέμιερ Λιγκ.

Στον οποίο τα ονόματα που πρωταγωνιστούν είναι αυτά των Μπέρμπατοβ και Τέβεζ, με τον Βούλγαρο να έχει πλεονέκτημα δύο γκολ.

Μια κόντρα η οποία θα πάει μέχρι τέλους κατά την άποψη μου.

Στην οποία έχει πλεονέκτημα ο Μπέρμπατοβ γιατί η ομάδα του δείχνει να έχει πάρει τον τίτλο και να εκμεταλλεύεται συνεχώς τις πάσες του Ρούνεϊ.

Αντίθετα ο Αργεντινός, έχοντας την ικανότητα – όπως και ο Βούλγαρος- προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί.

Έχει πολλά μειονεκτήματα, δεν έχει τόσο μεγάλη ομάδα όσο ο Βούλγαρος αν και έχει δυνατότερους και ακριβότερους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι οι παίκτες αυτοί που κάνουν την ομάδα αλλά ο προπονητής, τον οποίο δεν έχει.

Αυτό όμως που εμποδίζει τον Αργεντινό είναι οι μεταγραφές.

Και συγκεκριμένα αυτή του Έντι Ντζέκο, ο οποίος δεν είναι λίγες οι φορές που εμποδίζει στον Τέβεζ.

Πως τον εμποδίζει ; Πολύ απλά με τον τρόπο να μπαίνει ως αλλαγή, να ξεκινάει βασικός, να τον διώχνει στα άκρα.

Δεν έχει τον ίδιο χρόνο όπως παλιά, με αποτέλεσμα να μην έχει και τις ίδιες ευκαιρίες.

Χρονιά στην Πρέμιερ Λιγκ η οποία έχει πολύ ενδιαφέρον, τόσο στην κορυφή όσο και στην ουρά.

Οι κορυφαίες ομάδες είναι ασταθής, μην μπορώντας να πάρουν βαθμούς και να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα στην κορυφή. Ενώ το ίδιο συμβαίνει και στην ουρά σε μεγαλύτερο βαθμό όμως.

Πάντως και σε πρωταθλητή Αγγλίας, προκρινόμενοι Αγγλίας σε Ευρώπη, ουραγοί και βραβείο «Πρώτος Σκόρερ» το ενδιαφέρον υπάρχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό.

Η Μπάρτσα καταστρέφει αυτό που αγαπήσαμε και λέγεται ποδόσφαιρο.

Την τελευταία εβδομάδα – ειδικά μετά το ματς Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ- πήρα αρκετά E-mail (Kostasversion@hotmail.com) και σας ευχαριστώ γι’ αυτό.

E-mail των οποίων τα περισσότερα μιλούσαν για την φανταστική νίκη της Μπαρτσελόνα μέσα στο Camp Nou με 3-1.

Μια νίκη η οποία συνοδεύτηκε από την φανταστική εμφάνιση του Τσάβι.

Ο οποίος έτρεξε περίπου δώδεκα χιλιόμετρα !

Επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ο Τσάβι έκανε 127 πάσες από τις οποίες οι 108 βρήκαν συμπαίκτη.

Και είναι ενδιαφέρον στοιχείο γιατί συμβάλει στην τακτική που χρησιμοποιεί η Μπαρτσελόνα.

Τα E-mail έγραφαν ότι η Μπαρτσελόνα είναι καταπληκτική, θα πάρει το τρόπαιο, ποιος μπορεί να την σταματήσει …

Στα οποία συμφωνώ, αλλά με προβληματίζουν.

Γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι η Μπαρτσελόνα έχει αδυναμίες.

Αδυναμίες οι οποίες κρύβονται από το καταπληκτικό παιχνίδι που κάνει με οποιονδήποτε αντίπαλο.

Το παιχνίδι είναι έτσι ώστε να φοβάται ο αντίπαλος να βγει από τα καρέ του.

Θα την βοηθήσει στο μέλλον, έχοντας το προφίλ της καταπληκτικής ομάδας ο αντίπαλος έχει μια αίσθηση φόβου.

Αυτό λοιπόν το επιθετικό παιχνίδι είναι η ασπίδα της Μπαρτσελόνα, με αυτό αμύνεται.

Το είχε πει άλλωστε και ο Γκουαντιόλα, «παίζουμε έτσι γιατί αλλιώς δεν μπορούμε».

Τι εννοεί ; Ότι αν βγει άλλη μια Μπαρτσελόνα, η ομάδα του Γκουαντιόλα θα χάσει.

Θα μου πείτε τότε γιατί δεν έχασε από την Άρσεναλ ;

Γιατί η Άρσεναλ δεν είναι Μπαρτσελόνα, μπορεί να έχει καλή κατοχή μπάλας, παίκτες με τεχνική κατάρτιση, αλλά δεν έχει τον Μέσσι, τον Ινιέστα, τον Πουγιόλ, τον Πικέ, τον Τσάβι. Δηλαδή τα ονόματα.

Πέραν όμως από τις αδυναμίες, με προβληματίζει κάτι πιο έντονο.

Έβλεπα σε μια εταιρία στοιχήματος, πόσο έδινε το Μπαρτσελόνα –Άρσεναλ και έμεινα άφωνος.

Ο άσος ίσα ίσα που έφτανε στο 1,35 η ισοπαλία στο 5 και κάτι και το διπλό στο 7 !

Μου έκανε έκπληξη γιατί η Αρσεναλ – εντάξει παίζει στο Καμπ Νου- είχε νικήσει 2-1 στο Emirates.

Εντάξει είναι μόνο 2-1, το περσινό 3-1 της Ιντερ στο Μιλάνο ;

Σχεδόν τα ίδια ποσοστά έδινε.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η Μπαρτσελόνα είναι ανίκητη, ότι θα πάρει το Champions League, δεν υπάρχει καλύτερη ομάδα…

Και ναι έχουν δίκιο στα περισσότερα, αλλά δεν είναι ανίκητη , ούτε είναι σίγουρο ότι θα πάρει το Champions League.

Αυτό είναι το κακό με την Μπαρτσελόνα, παρότι παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στο κόσμο, χαλάει το ενδιαφέρον, την απροβλεψία.

Αυτό δηλαδή για το οποίο χαίρονται ένα δισεκατομμύριο άντρες και γυναίκες, να βλέπουν είτε από τηλεόραση είτε από κοντά. Αυτό το σπουδαίο άθλημα που λέγεται Ποδόσφαιρό !

Αυτό άρχισε να επηρεάζει και του ποδοσφαιριστές της Καταλανικής ομάδας, οι οποίοι αυτή την τελευταία πενταετία, κρατούσαν ένα αρκετό χαμηλό προφίλ.

Φέτος όμως και μετά από δύο χρονιές επιτυχίας σε Ευρώπη και Ισπανία, έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους, παραπάνω από ότι πρέπει.

Τουλάχιστον όχι όλοι, αφού οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της Μπάρτσελόνα, είναι από την ακαδημία. Στην οποία εκτός από ποδόσφαιρο, μάθαιναν και ακόμα μαθαίνουν ωριμότητα και να παίζεις για την ομάδα και όχι για τον εαυτό σου.

Και αυτό είναι που χαροποιεί τον Γκουαντιόλα αλλά και οποιονδήποτε άλλον προπονητή.

Όχι οι παίκτες της Μπάρτσα, αλλά η ατμόσφαιρα που επικρατεί στα αποδυτήρια.

Όλοι χαίρονται όταν σκοράρει ο συμπαίκτης τους, πριν πάρουν την μπάλα ξέρουν που θα την δώσουν.

Αυτό είναι που κάνει μοναδική αυτή την ομάδα που λέγεται Μπαρτσελόνα.

Όταν μπαίνουν στο γήπεδο, δεν έχουν μιλήσει καθόλου για τακτικές και θέσεις, μόνο να ευχαριστηθούν το παιχνίδι.

Χάρις αυτήν την ατμόσφαιρα η Μπαρτσελόνα δεν έχει την πίεση του αποτελέσματος που δεν έχουν οι άλλες ομάδες. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι μοναδική.

Για τους αγαπητούς φίλους που μου έστειλαν E-mail ελπίζω να μου ξαναστείλουν και να αυξηθούν, θέλω να πω αυτό.

Η Μπαρτσελόνα μπορεί να αποκλειστεί από την Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάινεντ, Τότεναμ και Ρεάλ.

Στην λίστα αυτή μπορούσε να ήταν και η Μίλαν αν δεν αποκλειόταν από την Τότεναμ.

Με το στυλ παιχνιδιού της, τους τρομερούς Γκατούζο, Ζέεντοφ αλλά και την φοβερή επιστροφή του Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς στο Καμπ Νου.

Πολλοί θα πείτε πως γίνεται κάποιοι τριαντάρηδες, τριανταπεντάρηδες να κόψουν την φοβερή κυκλοφορία της Μπαρτσελόνα.

Με την εμπειρία τους, το φοβερό πάθος τους, την ικανότητα του.

Μπορεί να μην περνούσαν οι «ροσανέροι» από την Μπάρτσα αλλά σίγουρα θα την δυσκόλευαν πιο πολύ από την Άρσεναλ.

Το στοίχημα πάντως πιθανών να ήταν πάλι και στις δύο περιπτώσεις, εκτός και εντός έδρας υπέρ της Μπαρτσελόνας.

Γιατί το προφίλ που έχει χτίσει η Καταλανική ομάδα κάνει αυτό το κακό στο ποδόσφαιρο.

Σίγουρα παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και μας αποζημιώνει, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να έπαιζε αυτό το ποδόσφαιρο αλλά να έχανε που και που ;

Δεν λέω εβδομάδα παρά εβδομάδα, ούτε μήνα παρά μήνα, αλλά έστω να γινόταν κάτι αναπάντεχο η τουλάχιστον οι εταιρίες στοιχημάτων και το κοινό να μην ήταν σίγουρο για το αποτέλεσμα.

Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Η διαφορά του χθες … με το σήμερα …

Η Άρσεναλ, διανύει μια από τις καλύτερες σεζόν τις μέχρι τώρα, έχοντας συμμετοχή σε όλες τις διοργανώσεις.

Η βάση της, η τακτική, το  στυλ παιχνιδιού, το transition game, όλα θυμίζουν την ομάδα του 2006. Την ομάδα που έφτασε στον τελικό της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, του UEFA Champions League, πέφτοντας στην Μπαρτσελόνα του Ράικαρντ.

Δυστυχώς τότε για τους «κανονιέρηδες», τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν όπως τα περίμεναν, μένοντας με 10 παίκτες από το 18’ με απευθείας αποβολής του Lehmann.

Η αποβολή, άλλαξε τις ισορροπίες, με την Μπαρτσελόνα να παίρνει μέτρα από την Άρσεναλ και να πιέζει όλο και πιο πολύ την εστία του Αλμούνια.

Η οποία μέχρι τότε δεν είχε απειληθεί, αφού οι «κανονιέρηδες» με τον καλύτερο παίκτη τους εκείνη την χρονιά,Thierry Henry δημιουργούσαν συνέχεια προβλήματα στην εστία των Καταλανών.

Πέρα όμως από την ομάδα του 2006, ο Arsene Wenger, έγραψε στο βιογραφικό του και για την περίφημη χρονιά του 2004. Μια χρονιά την οποία ο Γάλλος προπονητής αποκλείστηκε από το Champions League. Κατάφερε όμως να φτιάξει μια ομάδα όπου σήκωσε το Πρωτάθλημα Αγγλίας και έφτασε στον τελικό του Community Shield.

Εκτός όμως από τρόπαια δεν έχουμε καταλάβει το πιο σημαντικό, έφτιαξε μία ομάδα, μια οικογένεια. Η οποία δεν είχε ψηλό μπάτζετ, ώστε να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό.

Πάραυτα, όχι μόνο έκανε αλλά δεν είχε και ανταγωνιστικότητα, τερματίζοντας στο Πρωτάθλημα 11 βαθμούς μπροστά από την δεύτερη Τσέλσι.

Το άξιζε όμως, γιατί όπως είχε πει και ο Αντσελότι, το πρωτάθλημα το παίρνεις παίρνοντας ΚΑΙ τα ντέρμπι.

Ντέρμπι όπως τα Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ-Άρσεναλ. Στα οποία ήταν πολύ επιφυλακτικές οι ομάδες, έχοντας πετύχει και οι δύο μόλις δύο γκολ σε αυτά τα δύο ντέρμπι της χρονιάς.

Δεν έγινε το ίδιο με τις : Τσέλσι και Λίβερπουλ οι οποίες δεν γλίτωσαν από τα χέρια των «κανονιέρηδων».

Ο πολυτιμότερος τότε ποδοσφαιριστής των «κανονιέρηδων», ο Γάλλος Thierry Henry, πέτυχε 39 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη επίθεση του Πρωταθλήματος, με 73 γκολ και παθητικό 26 γκολ.

Μια επίθεση η οποία δεν είχε μόνο τον Γάλλο επιθετικό αλλά και τον Ολλανδό Bergkamp, o οποίος έπαιζε πίσω του.

Η ομάδα ήθελε όμως και ταχύτητα στο πλάι, στο οποίο βοηθούσε ο Γάλλος Pires για αριστερά και ο Σουηδός Ljungberg για δεξιά.

Άλλη μια τιμή για τον Wenger, ήταν το ρεκόρ των 38 αγώνων χωρίς ήττα στο Πρωτάθλημα !

Στο Champions League η Άρσεναλ δεν έφτασε πολλή μακριά, αφού αποκλείστηκε σχετικά νωρίς.

Ο Arsene Wenger, κατάφερε να φτάσει την Άρσεναλ, όσο πιο μακρινά μπορούσε και το κατάφερε το 2006.

Έφτασε στον τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία της με τον Γάλλο !

Ήταν η μόνη φορά που η Άρσεναλ είχε αποτελέσματα και στυλ παιχνιδιού Knock-out φάσης.

Στην Αγγλία όμως δεν είχε την ίδια απόδοση, μένοντας στην τέταρτη θέση με διαφορά 15 βαθμών από την Τρίτη Λίβερπουλ.

Το οποίο μου θυμίζει την Λίβερπουλ στη σεζόν 2004-2005, όπου οι «κόκκινοι» έφτασαν στον τελικό του UEFA Champions League και το πήραν.

Νικώντας την Μίλαν στα πέναλτι.

Σε μια πολύ δυνατή βραδιά γεμάτη αδρεναλίνη αφού οι «μιλανέζοι» νικούσαν 3-0 στο ημίχρονο !

Με τον Maldini να ανοίγει το σκορ μόλις στο 3’ και τον Crespo να παίρνει την σκυτάλη 7’ λεπτά πριν τη λήξη και να πετυχαίνει δύο γκολ στο 39’ και στο 44’.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Benitez ρίσκαρε βάζοντας επιθετικό και βγάζοντας αμυντικό. Και δικαιώθηκε στο 54’ λεπτό, όταν ο Gerrard πέτυχε το 3-1!

Ενώ δύο λεπτά αργότερα ο Smicer έκανε το 3-2 !

Στο 60’ ο υπαρχηγός της Λίβερπουλ, Alonso εκτέλεσε το πέναλτι και έκανε το 3-3 !

Πάραυτα η Λίβερπουλ στο πρωτάθλημα τερμάτισε πέμπτη και για να μπει στο Champions League η Πρωταθλήτρια Ευρώπης έγινε ολόκληρος ντούρος.

Την φετινή χρονιά οι «κανονιέρηδες» έχουν συμμετοχή σε όλες τις διοργανώσεις.

Ενώ έφτασαν στο τελικό του League Cup όπου έχασαν από την Birmingham στο 89’ από το τυχερό γκολ του Martins.

Η Άρσεναλ στο πρωτάθλημα έχει ελπίδες ενώ είναι η μόνη ομάδα που μπορεί να πιάσει την ομάδα του Sir Alex Ferguson.

Μια Άρσεναλ η οποία σπαταλάει βαθμούς σε σχετικά εύκολα παιχνίδια.

Βέβαια δεν φταίει μόνο αυτή γιατί δεν έχει και λίγη δόση τύχης.

Όμως το πρόβλημα της Άρσεναλ είναι ότι δεν έχει το «μεγάλο κανόνι».

Το κανόνι το οποίο θα μπορεί να την σώσει από την δύσκολη θέση, «να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά».

Παλιά είχε τον Γάλλο επιθετικό Thierry Henry, τον σπουδαία παίκτη και άνθρωπο Patrick Viera και τον επίσης σπουδαίο Gilberto Silva.

Φέτος έχει τέτοιους παίκτες αλλά δεν μπορούν να την βγάλουν από την τρύπα.

Φταίνε όμως και οι τραυματισμοί, του Fabregas, Van Persie και Walcott, οι οποίοι δεν αφήνουν την Άρσεναλ πλήρη.

Πέρσι ο Fabregas το είχε καταφέρει αυτό, επίσης φέτος ο Nasri, o Van Persie.

Κανένας όμως όσο ο Thierry Henry και Fabregas.

Αυτό όμως είναι το έργο του Wenger, η «Άρσεναλ» !

Μια ομάδα νέων, φιλότιμων ποδοσφαιριστών.

Μια ομάδα καλύτερα οργανωμένη από όλες τις άλλες, από την Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ …

Χωρίς μεγάλο Μπάτζετ αλλά με προπονητή με ικανότητα.

Προπονητή που πατάει τα 62 και έχει ακόμα όρεξη να διδάσκει στους νέους πώς να παίζουν.

Διοίκηση με σεβασμό και αγάπη προς τον προπονητή, Arsene Wenger!